To co zostawiła – Poruszająca historia
keywords: To co zostawiła Wiseman
INFo ogólne
Autorka: Ellen Marie Wiseman
Tytuł: To co zostawiła
Gatunek: kryminał/thriller
Wydawnictwo: Wydawnictwo Kobiece
Liczba str.: 488
Na skróty:
1. opis fabuły
2. opinia bezspoilerowa
3. inne propozycje książek w tematyce zakładów psychiatrycznych
opis fabuły:
Przedstawiona historia rozgrywa się na dwóch płaszczyznach:
Pierwsza połowa XXw. Pochodząca z dobrej rodziny siedemnastoletnia Clara Cartwright zakochuje się w przystojnym imigrancie włoskiego pochodzenia i sprzeciwia woli surowego ojca, który już postanowił o jej losie i zaaranżował jej małżeństwo. W konsekwencji zostaje ona wysłana do kosztownego ośrodka dla obłąkanych. Początkowo ma nadzieję, że szybko uda jej się opuścić to miejsce, ale dni mijają, potem miesiące, potem… Klara pisze listy, ale pozostają one bez odpowiedzi.
Czasy współczesne. Izzy trafia do rodziny zastępczej po tym jak jej matka zabiła jej ojca. Dziewczyna nie może wybaczyć rodzicielce. Nie rozumie dlaczego kobieta to zrobiła i nie chce odwiedzić jej w więzieniu. Dodatkowo nastolatka próbuje odnaleźć się w nowym środowisku, gdzie nie ma łatwego życia z rówieśnikami. Pomagając uporządkować zbiory lokalnego muzeum odnajduje zapomniane listy.
recenzja
opinia bezspoilerowa
Jest to jedna z tych historii, przy których warto sobie przygotować przed czytaniem paczkę chusteczek. To dobra książka, ale (nie mogę użyć innych słów) cholernie traumatyzująca.
To może na wstępie trochę faktów. Fabuła i bohaterowie tej książki są fikcyjni, ale pewnie wielu z was słyszało, że wydarzenia takie jak tu zawarte (czyli umieszczanie zdrowych psychicznie ludzi w zakładach psychiatrycznych, z różnych względów) zdarzały się w rzeczywistości. Mając tą świadomość z tył głowy, jest to obraz dalece przygnębiający. Kiedyś np. słuchałam ciekawego podcastu o Camille Claudel, uzdolnionej rzeźbiarce, kochance Rodina, którą spotkał podobny los… W książce niektóre elementy są przerysowane, występuje pewien nadmierny dramatyzm i zapewne rys historyczny nie jest dokładnie oddany, ale mimo wszystko.
Mamy przedstawione dwie płaszczyzny czasowe i dwie historie, które w pewien sposób się splatają. Dużo bardziej zainteresowanie czytelnika przykuwają przeżycia Clary. Ona jest tu tą postacią, przez którą trudno oderwać się od książki, dlatego na tej perspektywie się skupię. A tak na marginesie, mój blog mógłby się nazywać „czytam nocą”, bo faktycznie dopiero późnym wieczorem mam czas, ale przy tej książce dosłownie zarwałam noc i skończyłam czytać nad ranem. Wątek współczesny jest trochę słabszy, ale nie jest zły, tyle że tu mamy problemy nastolatków a nie każdy lubi takie klimaty.
Śledzimy losy bohaterki, która jest mądrą, wrażliwą, młodą kobietą i niczym w jakiejś strasznej grze komputerowej trzymamy kciuki, by udało jej się wydostać i uciec przed wszystkimi tymi złolami. A gdybym miała użyć metafory (żeby nie robić spoilerów) to widzimy jak wpada ona pod pędzący samochód, ale mamy nadzieję, że to nic, że się podniesie. Gdy zaczyna to robić nadjeżdża autobus, który w nią uderza, ale my ciągle mamy nadzieję, że poturbowana z tego wyjdzie. Wtedy rozjeżdża ją walec a my nadal mamy nadzieję, bo to przecież nie powinno tak być…
Jak to się kończy? Czy zdarzy się cud? Czy po rozjechaniu przez walec można mówić jeszcze o happy endzie? Tego Wam nie powiem a miejcie nadzieję…
Gdybym miała jakoś podsumować klimat tej książki, to chwilami miałam wrażenie jakbym czytała osobliwy mix grozy Kinga (scena z trumną) i romantyzmu Sparksa.
*
Mały spoiler co do zakończenia, bo nie mogę się powstrzymać. Dla mnie jedynym satysfakcjonującym zakończeniem byłoby takie, że ten pseudopsychiatra zostaje umieszczony przez innego lekarza w swoim zakładzie i tam spędza resztę życia przypięty pasami, słysząc codziennie: „Wiesz przecież, że to dla twojego dobra. My tylko chcemy ci pomóc.”
Drugim uczuciem, jakie towarzyszy czytelnikowi po smutku, jest złość.
CO jeszcze w podobnym temacie?
Chciałabym przy okazji tej książki, wspomnieć o kilku innych propozycjach, które mogą Was zainteresować, jeżeli poruszył was wątek „opieki” psychiatrycznej w „To co zostawiła.” Być może będziecie chcieli przekonać się, jak faktycznie wyglądały kiedyś takie placówki. Wiem, że nie każdy lubi czytać książki popularnonaukowe, ale niektóre z nich są naprawdę przystępne, ciekawe i niewątpliwie wzbogacają nasze spojrzenie na świat. Mnie zawsze te medyczne tematy szczególnie interesowały.
czarna owca medycyny
Czarna owca medycyny. Nieopowiedziana historia psychiatrii – to jedna z książek z serii ZROZUM, które poruszają wiele ciekawych tematów popularnonaukowych. Opowiada ona w przystępny i ciekawy sposób o rozwoju psychiatrii na przestrzeni lat. O tym, jak zmieniał się społeczny odbiór osób chorych, metody i warunki ich leczenia oraz nasza wiedza w tym zakresie.
Bellevue
Trzy stulecia medycyny i chaosu w najbardziej znanym szpitalu Nowego Jorku. Nie jest to książka stricte o psychiatrii, ale jeżeli lubicie śledzić zmieniającą się historię w tle jakiegoś konkretnego miejsca to może to być ciekawa pozycja. Znajdziecie w niej m.in. postać Nellie Bly – pierwszej dziennikarki śledczej, która zdecydowała się udawać obłąkaną, by dostać się do szpitala psychiatrycznego i na własne oczy przekonać, o panujących tam warunkach.
bal szalonych kobiet
I na koniec coś z beletrystyki: „Podróż do czasów, w których niemal każdą kobietę można było uznać za szaloną”. Paryż, rok 1885 – pacjentki szpitala psychiatrycznego mogą wziąć udział w dorocznym balu, który stanowi doskonałą okazję do ucieczki.
keywords: To co zostawiła Wiseman, książka Wiseman To co zostawiła, Wiseman książka To co zostawiła
